METODA ZENNI » CHOROBA BASEDOWA

 

Dokładnej, bezpośredniej przyczyny wywołującej chorobę Gravesa-Basedowa nie poznano. Wydaje się że jest ona spowodowana połączeniem szeregu czynników genetycznych (o charakterze wielogenowym) i środowiskowych. Choroba występuje do 10 razy częściej u kobiet, co sugeruje znaczenie estrogenów w jej powstawaniu.
Wskazuje się także na wpływ stresu na ujawnienie choroby (może wystąpić po silnym urazie psychicznym). Palenie tytoniu zwiększa ryzyko orbitopatii i nadczynności tarczycy w przebiegu choroby.

 

Objawy choroby

 

Większość objawów tej choroby jest typowa dla wszystkich rodzajów nadczynności tarczycy.
Główne objawy to: wole, tachykardia (przyspieszenie akcji serca) lub zaburzenia rytmu serca - najczęściej jest to migotanie przedsionków, uczucie gorąca, drżenie kończyn, aksamitna i wilgotna skóra. Chorzy stają się bardziej niespokojni, pobudzeni ruchowo i drażliwi, siła mięśniowa może się osłabić.
Chorzy bardzo często zgłaszają zwiększone łaknienie z towarzyszącą stopniową utratą masy ciała.
Występują także zaburzenia pracy przewodu pokarmowego objawiające się biegunkami, często bezpośrednio po posiłku.
U kobiet dojść może do zaburzeń miesiączkowania, a czasem do ich ustania.
W chorobie Gravesa-Basedowa mogą rozwijać się objawy typowe: powiększenie tarczycy, objawy oczne i skórne. Bardzo rzadko tarczyca pozostaje normalnych rozmiarów.
Najczęściej dochodzi do jej symetrycznego powiększenia, niekiedy do dużych rozmiarów. Zmiany oczne określa się jako oftalmopatię naciekową,
która stanowi bardzo ważną i charakterystyczną cechę tej choroby.
W obrębie powiek, tkanek oczodołów i w mięśniach poruszających gałką oczną występuje obrzęk, oraz powstają w nich nacieki zapalne złożone z limfocytów.
Występują one także za gałką oczną, co powoduje wypchnięcie gałki ocznej poza granice kostne oczodołu i wytrzeszcz.
Na skutek obrzęku ruchy powiek stają się wolniejsze, dochodzi do zapalenia spojówek z towarzyszącym mu światłowstrętem i łzawieniem.
Zmiany w mięśniach poruszających gałką oczną są przyczyną nieostrego lub podwójnego widzenia.
Zmiany skórne występują u około 5-10% chorych i zlokalizowane są symetrycznie w okolicy przedniej podudzi. W początkowym okresie są to nieznacznie wystające ponad powierzchnie skóry grudki, które z biegiem czasu łączą się ze sobą tworząc pojedynczy naciek wielkości około 20-tu centymetrów. Skóra staje się napięta, twarda z biegiem czasu o brązowym zabarwieniu.


Typowe leczenie medyczne tej choroby to środki farmakologiczne, chirurgiczne oraz przy pomocy izotopów promieniotwórczych.
Podstawowym zadaniem jest doprowadzenie do zahamowania czynności tarczycy. Leczenie zmian ocznych wymaga zawsze współpracy endokrynologa i okulisty.
Dla uwidocznienia zmian w obrębie oczodołu wykonuje się badanie ultrasonograficzne lub tomografię komputerową.
W leczeniu stosuje się zwykle hormony sterydowe, a w sytuacji, gdy wytrzeszcz oczu jest bardzo duży, stosuje się rentgenoterapię lub zabieg chirurgiczny.
Przy pomocy promieni rentgenowskich naświetla się odpowiednią dawką tkankę pozagałkową, natomiast leczenie chirurgiczne ma na celu powiększenie pojemności oczodołów przez usunięcie niektórych ścian kostnych.


W zapaleniach tarczycy istnieje możliwość wyleczenia poprzez stosowanie tylko leczenia farmakologicznego – w chorobie Graves-Basedowa typowo stosujemy je półtora roku w dawkach początkowo dużych, potem coraz mniejszych. Jeżeli choroba nawraca lub leki wywołują skutki uboczne (oj niestety nie tak rzadko) i tak musimy wyeliminować nieprawidłowa tkankę tarczycową.
Guzki toksyczne po wstępnym etapie leczenia lekami wymagają eliminacji. Długotrwałe leczenie tyreostatykami nic nie da – jest proszeniem się o powikłania, na dodatek może wywołać powiększanie się tarczycy – leki te hamują produkcje hormonów, ale wielkość tarczycy mogą zwiększać.


Leczenie poprzez elektrostymulacje metodą dr Viktora Zenni znosi wszystkie powyższe niedogodności dając szansę na uniknięcie operacji chirurgicznej !